ภูมิปัญญาท้องถิ่น
ภูมิปัญญาท้องถิ่นหอมลำกลอนพันธ์แท้ บ้านป่าก้าว หมู่ที่ ๘ ตำบลโนนสมบูรณ์ อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี
คุณแม่จูมศรี ดาเหลา ปัจจุบัน อายุ 52 ปี อยู่บ้านเลขที่ 37 หมู่ที่ 8 บ้านป่าก้าว ตำบลโนนสมบูรณ์ อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี 34280
หมอลำกลอนพันธ์แท้
ประวัติความเป็นมา
หมอลำกลอน เป็นการแสดงศิลปะพื้นบ้านของชาวอิสาน เริ่มมีมานานแล้วเท่าใดไม่ปรากฏหลักฐาน ทราบเพียงแต่ว่าเป็นศิลปะที่แทรกซึมอยู่ในสายเลือดของชาวอิสาน เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของพวกเขา นักแสดงจะมีชื่อเรียกกันว่า "หมอลำ" คำว่า"หมอ" ก็แปลว่าผู้เชี่ยวชาญทางใดทางหนึ่ง คำว่าก็หมอกลอน คือหมอกวีที่ชำนาญการขับร้องลำนำ คำบท คำกลอนนั่นเอง
ภูมิปัญญาท้องถิ่นการทอผ้า บ้านโคกเทียม หมู่ที่ ๓ ตำบลโนนสมบูรณ์ อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี
คุณแม่อุดม สายแวว ปัจจุบัน อายุ 66 ปี อยู่บ้านเลขที่ 171 หมู่ที่ 3 บ้านโคกเทียม ตำบลโนนสมบูรณ์ อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี 34280
การทอผ้า
ประวัติความเป็นมา
ปัจจุบันถึงแม้ว่ายังไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดบ่งบอกถึงต้นกำเนิดของการ ทอผ้า แต่ก็สามารถเทียบเคียงกับหลักฐานอื่นๆ ซึ่งมีความคล้ายคลึงกันโดย มีเหตุผลหลายอย่างสนับสนุนแนวคิดที่ว่า การทอผ้ามีวิวัฒนาการมาจากการ ทำเชือก ทอเสื่อ และการจักสาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งลายเชือกทาบที่ปรากฏ ร่องรอยให้เห็นบนภาชนะดินเผา ซึ่งพบเป็นจำนวนมากตามแหล่งโบราณคดี ก่อนประวัติศาสตร์สมัยหินใหม่ เรื่อยมาจนถึงแหล่งโบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์ ด้วยเหตุนี้เอง จึงกล่าวได้ว่าการทอผ้าเป็นงานหัตถกรรมที่เก่าแก่ที่สุดในโลกงานหนึ่ง หลักของการทอผ้า ก็คือการทำให้เส้นด้ายสองกลุ่มขัดกัน โดยทั้งสอง พวกตั้งฉากกัน เส้นด้ายกลุ่มหนึ่งเรียกว่า ด้ายยืนและอีกกลุ่มหนึ่งเรียกว่า ด้ายพุ่ง ลักษณะของการขัดกันของด้ายพุ่งและด้ายยืน จะขัดกันแบบธรรมดาที่เรียกว่าลายขัดหรืออาจจะเพิ่มเทคนิคพิเศษเพื่อให้ผ้ามีลวดลาย สีสันที่สวยงามแปลกตา
ภูมิปัญญาท้องถิ่นงานฝีมือการถักไหมพรม บ้านป่าก้าว หมู่ที่ 4 ตำบลโนนสมบูรณ์ อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี
นางสาวรัชนีกร สาวิสา อายุ 39 ปี อยู่บ้านเลขที่ 234 หมู่ที่ 4 บ้านป่าก้าว ตำบลโนนสมบูรณ์ อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี 34280
การถักไหมพรม
ประวัติความเป็นมา
การถักทอไหมพรมของชาวบ้านตลิ่งชัน เป็นภูมิปัญญาของชาวบ้านที่ระดมความคิดแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เริ่มแรกของการถักทอไหมพรมเป็นความคิดริเริ่มของภูมิปัญญาท้องถิ่น เคยทำกันมานานจึงรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ใช้เวลาว่างถักทอใช้เอง พอเพื่อนบ้านเห็นก็เกิดความสนใจขอซื้อ เลยเริ่มทำเป็นอาชีพหลัก หาสมาชิกเพิ่มเติม ดูแบบจากหนังสือบ้าง คิดเองบ้าง โดยเริ่มจากการถักปลอกหมอน แล้วต่อมาต่างคนต่างมีความคิดและวิวัฒนาการกันมาเรื่อย ๆ โดยการถักผ้าคลุมพาน เสื้อ ถาดรองแก้วและผ้าสไบ โดยวัสดุที่ใช้ในการถักเป็นไหมพรมและด้ายพร้อมด้วยเข็มถักโครเชต์ซึ่งวัสดุทั้งหมด หาซื้อได้ตามท้องตลาดทั่วไป